Hepatitis C Test

Hepatitis C

Hepatitis C is een leverinfectie die wordt veroorzaakt door het hepatitis C-virus (HCV). Het verspreidt zich door contact met besmet bloed, vaak via gedeelde naalden, onreine medische apparatuur of, in zeldzame gevallen, onbeschermde seks. De infectie kan acuut (kortdurend) of chronisch (langdurig) zijn. Acute hepatitis C treedt op binnen de eerste zes maanden na blootstelling en kan lichte symptomen veroorzaken zoals vermoeidheid, misselijkheid of geelzucht, hoewel veel mensen helemaal geen symptomen hebben. In sommige gevallen ruimt het lichaam het virus zelf op. In ongeveer 50-85% van de gevallen wordt de infectie echter chronisch, wat betekent dat het virus in het lichaam blijft. Na verloop van tijd kan onbehandelde chronische hepatitis C leiden tot ernstige leverschade, zoals levercirrose, leverfalen of leverkanker. De meeste gevallen van hepatitis C kunnen met medicijnen worden genezen. Het is belangrijk dat hepatitis C snel wordt ontdekt en behandeld om ernstige leverschade te voorkomen.

Wat is een hepatitis C-test?

Deze test controleert of er antistoffen tegen hepatitis C in je bloed aanwezig zijn. De test bestaat uit een vingerprik die je gemakkelijk thuis zelf kunt uitvoeren. Je ontvangt een uitgebreide zelfafname instructie bij je test. Na afname kun je je sample opsturen en wordt dit door een gecertificeerd laboratorium onderzocht. Binnen enkele dagen ontvang je de uitslag.

Wat is de windowfase voor hepatitis C?

Elke soa heeft een windowfase. Dit is de tijd tussen de daadwerkelijke besmetting en het moment dat de soa aantoonbaar is met een test. Hepatitis C-antilichamen zijn meestal ongeveer 8-11 weken na blootstelling aantoonbaar met een test. In sommige gevallen is de infectie echter pas na 6 maanden aantoonbaar. Als je vóór 6 maanden hebt getest, overweeg dan om deze test in de toekomst te herhalen.

Wanneer overweeg je een hepatitis C-test te doen?

Als je denkt dat je mogelijk bent blootgesteld aan hepatitis C of tot een risicogroep behoort, wordt testen aanbevolen.

Hepatitis C geeft vaak geen merkbare klachten, dus je kunt geïnfecteerd zijn zonder het te merken.

Groepen met een hoger risico zijn onder andere:

• Huidige en voormalige drugsgebruikers, vooral als je drugs hebt geïnjecteerd
• Mensen die in gebieden met veel hepatitis C hebben gewoond of medische behandelingen hebben gehad, zoals Afrika, het Midden-Oosten en Centraal-Azië
• Baby’s en kinderen van moeders met hepatitis C
• Zorgverleners of anderen die per ongeluk in contact zijn gekomen met geïnfecteerd bloed
• Mensen met tatoeages of piercings in omgevingen waar apparatuur mogelijk niet goed is gesteriliseerd
• Seksuele partners, familieleden en nauwe contacten van mensen met hepatitis C

Wat zijn de symptomen van een hepatitis C-infectie?

De meeste mensen die recent hepatitis C hebben opgelopen, hebben geen klachten. Sommigen krijgen geelzucht (gele huid). Chronische hepatitis C geeft vaak geen klachten, maar vermoeidheid, depressie en andere problemen kunnen voorkomen. Mensen met een langdurige infectie hebben vaak pas klachten als de lever beschadigd is (cirrose).

Mogelijke symptomen zijn:

• Geelzucht
• Pijn rechtsboven in de buik
• Vermoeidheid
• Koorts
• Opgezwollen buik door vocht (ascites)
• Lichtgekleurde ontlasting
• Donkere urine
• Jeuk
• Verminderde eetlust
• Misselijkheid en braken

Wat kun je doen om hepatitis C te voorkomen?

Er is geen vaccin tegen hepatitis C. De beste preventie is het vermijden van risico’s zoals contact met bloed van anderen, bijvoorbeeld:

• Drugsgebruik: Deel nooit naalden, pijpen of snuifstrookjes.
• Seks: Gebruik condooms of andere barrières.
• Tatoeages en piercings: Laat dit alleen doen in professionele, gecertificeerde studio’s.
• Persoonlijke spullen: Gebruik geen nagelknippers, scheermessen, tandenborstels of tandenstokers van anderen.
• Injecties: Laat injecties alleen geven door professionals die altijd een schone naald gebruiken.

Is hepatitis C behandelbaar?

Sommige mensen ruimen het virus vanzelf op, maar bij de meeste mensen blijft het virus aanwezig en ontstaat een chronische infectie. Deze is meestal goed te genezen met medicijnen. Behandeling beschermt echter niet tegen nieuwe infecties, dus herinfectie voorkomen is belangrijk.